Przekąski i planowanie

Dawno tu nie zaglądałam, za co chciałam na wstępie przeprosić, niestety nie miałam ani czasu, ani pomysłu o czym mam zrobić kolejny wpis.

Moja przyjaciółka poprosiła mnie, abym jeden z postów poświęciła jedzeniu, a mianowicie temu czym zastępować słodycze.

Wszyscy wiemy, że podstawą idealnej sylwetki jest dobrze zbilansowana dieta. Ale jak zaplanować sobie posiłki? Co zrobić kiedy mamy wielką ochotę na zjedzenie czegoś niezdrowego? Czy jednakowa kaloryczność różnego typu przekąsek tak samo wpłynie na nasz organizm?

Jak zaplanować posiłki?

Muszę się przyznać, że sama nie planuję swoich posiłków. Nie mam wyznaczonych godzin o której koniecznie muszę zjeść. Oczywiście staram się spożywać posiłki regularnie, ale wiadomo, czasami się nie udaję. Wychodzę z założenia, że jeśli mój organizm potrzebuje energii, sam daje mi sygnał. Nie mówię, że planowanie jest złe wręcz przeciwnie, ale pamiętajcie, że niekoniecznie musimy mieć w swoim życiu wszystko poukładane :)

Jeśli postanowimy planować godziny naszych posiłków, powinniśmy uregulować godziny snu. Co mam na myśli? Najprościej mówiąc należy wstawać o tej samej porze, wtedy dopiero możemy zacząć ustalać poszczególne godziny jedzenia.

O czym należy pamiętać?

O tym, ze przerwy między posiłkami powinny wynosić 3-4 godziny. Nie więcej! Musimy dostarczać naszemu organizmowi energię regularnie, ponieważ on ciągle ją zużywa.

Co zrobić gdy mamy ochotę na zjedzenie czegoś niezdrowego?

Jest kilka rozwiązać, można powiedzieć, że najbardziej banalnym z nich jest po prostu wyjście z domu na np. spacer. Z własnego doświadczenia wiem, że niekiedy po prostu nie mamy na to ochoty.

Następną propozycją ode mnie jest znalezienie sobie towarzystwa. Należę do tego typu ludzi, którzy nie lubią przebywać sami. Kiedy jestem sama jem więcej, nie wiem czy to z nudów, czy z samotności, po prostu taka jest prawda. Żeby sobie z tym poradzić idę kogoś odwiedzić: brata, babcię, nawet psa, śmieszne prawda? :D Ale mi pomaga.

Możemy znaleźć sobie jakieś hobby jak np. bieganie, pracę w ogrodzie, jazda na rowerze, pływanie..Wszystko zależy od waszej osobowości, każdego interesuję co innego.

Ostatnią propozycją, jaka na chwilę obecną przychodzi mi do głowy jest zmiana niezdrowych przekąsek na zdrowe.

ZAMIANA PRZEKĄSEK

Zamiana przekąsek- tak prosto brzmi, ale czy to jest naprawdę takie łatwe?

Niekiedy nie mamy pomysłu jak zastąpić np. czekoladę, czy chipsy. W rzeczywistości jest to bardzo proste.
Pamiętajmy, ze nie należy patrzeć tylko na kaloryczność przegryzki, ale również na jej skład!

Bardzo prosty przykład:
Batonik "Milky Way" posiada 98 kcal praktycznie tyle samo co banan, jednak różnica w wartościach odżywczych jest kolosalna.

                                banan                                                                             milky way

 Patrzymy na 2 kolumnę. Od razu w oczy rzuca się o wiele większa zawartość tłuszczu w milky way'u i zerowa zawartość błonnika- te 2 cechy niepozornego batonika mogą doprowadzić nas do nadwagi. Nie mówię, ze powinniśmy całkowicie zrezygnować ze słodyczy. NIE. Nawet takie słodycze są nam potrzebne, ponieważ nasz mózg odżywia się glukozą, jeśli nie dostarczamy mu odpowiednich porcji glukozy, możemy mieć problemy np. z koncentracją czy "szybkim analizowaniem zdarzeń". 

Pamiętajmy, najważniejszy jest umiar!

A więc czym możemy zastępować małe pokusy?

• orzechy- wszelkiego rodzaju. Poprawiają one pamięć i koncentrację. Jednym z połączeń dominujących w moim domu są pestki dyni pomieszane ze słonecznikiem i do tego suszona żurawina, mniam :)
• bakalie- suszone owoce zawierają dużo żelaza, potasu, cynku co dodatkowo pomaga w procesie odchudzania.
• owoce sezonowe- zależnie od pory roku na rynku mamy dostępne inne owoce, należy z nich korzystać. 

1. truskawki- same w sobie zawierają niewiele kalorii, regulują proces trawienia, wspomagają pracę nerek, pomagają w zrzucaniu wagi.
2. czereśnie- zawierają dużo potasu, który usuwa nadmiar soli, wspomagają leczenie artretyzmu, zaliczane są do przeciwutleniaczy, regulują przemianę materii
3. wiśnie- działają przeciwzapalnie, chronią przed chorobami układu krążenia, poprawiają przemianę materii, usuwają toksyny z organizmu.
4. czarne porzeczki- zawierają ogromną ilość witaminy C, wspomaga leczenie problemów żołądkowo-jelitowych. Napary z liści czarnej porzeczki przyspieszają proces wydalania toksyn z organizmu.
5. agrest- Pomaga w ujędrnianiu mięśni, wyostrza myślenie, wzmacnia wątrobę i płuca,  pomagają w prawidłowym funkcjonowaniu układu moczowego,jest dobry dla skóry i pracy oczu, wzmacnia odporność.
6. maliny- wspomagają układ odpornościowy, łagodzą bóle miesiączkowe, działają uspokajająco, stosowane w leczeniu anemii.
   
   

• warzywa- Muszę przyznać się, że sama codziennie jem surową, obraną marchewkę, po prostu je uwielbiam. Marchewki są też dla mnie alternatywą słodyczy, bo same w sobie są słodkie :) Oczywiście nie poprzestawajcie na jedzeniu tylko marchewek, w naszych ogrodach i sklepach jest bardzo duże zróżnicowanie warzyw ;)
• jogurt naturalny z owocami
• ciastko owsiane- najlepiej domowej roboty ;)

To tyle na dzisiaj, mam nadzieję, ze chociaż trochę wam pomogłam :)

Jeśli macie jakieś pytania albo sugestię o czym mam napisać w następnym poście zachęcam do komentowania :)

Jak zacząć ćwiczyć?

Muszę przyznać, że po ostatnim poście nie wiedziałam o czym mam dalej pisać, miałam blokadę. Jednakże dzisiaj, jako, że mam dzień wolny postanowiłam pogłówkować.
Zaczęłam zastanawiać się, czy ludzie wiedzą dlaczego ćwiczą, czemu uparcie dążą do ideału...
I jakim cudem im się chce? :)
Postaram się przedstawić mój punkt widzenia.

Jak zacząć ćwiczyć? 

Pewnie każdy leniuszek już niejednokrotnie zadawał sobie to pytanie :)

1. Znajdź motywację, oznacz cel, który chcesz osiągnąć.
2. Mierz siły na zamiary.
3. Dostosuj odpowiednio ćwiczenia.
4. Decydując się na ćwiczenia, wykonuj je systematycznie

Tylko cztery punkciki, przecież to nie jest dużo, a jednak sprawiają problemy.

Punkt 1

Zaczynając przygodę ze sportem musimy znaleźć motywację. Może to być zdjęcie jakiejś osoby, która jest dla nas wzorem.

 Dużo łatwiej wykonuję się ćwiczenia, gdy wiemy co chcemy osiągnąć.

Jeśli nie wyznaczymy sobie celu, w pewnym momencie możemy zadać sobie pytanie: 

"Po co ja to w ogóle robię?"

Każdego motywuje co innego. Niektórych zdjęcie, znana osoba, niektórzy ćwiczą, bo chcą być po prostu podziwiani, inni natomiast dlatego, że chcą dbać o swoje zdrowie i dobrze czuć się we własnym ciele. 

Punkt 2

Startując, nie mając jakiegokolwiek podłoża, nie należy rzucać się na głęboką wodę. 

Powoli, stopniowo zwiększajmy intensywność ćwiczeń, jednak nie zaczynajmy od razu od wysiłku, do którego nasz organizm nie jest przyzwyczajony. 

Pamiętajmy, nie oznacza to, że podczas ćwiczeń nie wolno się męczyć :D

Punkt 3

Jeśli zdecydowaliśmy się ćwiczyć, teraz musimy ustalić jakie ćwiczenia mamy wykonywać. 

Wszystko zależne jest oczywiście od tego, co chcemy uzyskać, wykonując je.

Chcemy schudnąć i pozbyć się tłuszczyku?

Chcemy wysmuklić nogi?

Chcemy uwydatnić mięśnie na nogach?

Chcemy płaski brzuch?

Chcemy mięśnie widoczny "sześciopak" na brzuchu? 

Chcemy wysmuklić ramiona?

Jeśli nie chcemy niepożądanych efektów naszych ćwiczeń, musimy dopasować je do celu :)

Punkt 4

Najważniejsze! Jeśli chcemy zobaczyć efekty musimy wykonywać ćwiczenia systematycznie!

Nie można się obijać, nie ma takiego czegoś jak "nie chce mi się dzisiaj ćwiczyć", "nie mam ochoty na trening, odpuszczę sobie"

Musicie pokochać ćwiczenia! Mają być one dla was odskocznią... Mają was uspokajać i macie się cieszyć na wieść, że możecie trenować!

Nic samo się nie zrobi, pamiętajcie, to jak będziecie wyglądać, zależy tylko i wyłącznie od was!

Także zachęcam wszystkich do ćwiczeń!

To tyle na dzisiaj, Mam nadzieję, że pomogłam. Jeśli macie jakieś pomysły odnośnie następnego wpisu, to podzielcie się nimi ze mną w KOMENTARZACH :)

#4

Hej!

Po ostatnim, żałobnym poście przyszedł czas na rozweselenie :D

Moje wpisy jak na razie opierały się na przeszłości, jednakże dzisiaj przedstawię siebie, taką jaka jestem teraz. 

Wspominałam już, że chodzę do 1 klasy liceum, jak na razie wiecie o mnie tylko tyle. 

Na początku ogólniaka jeszcze nie ćwiczyłam, nie mogłam zebrać się w sobie, nie ma się co oszukiwać, po prostu mi się nie chciało ruszyć tyłka!

Wszystko zmieniło się z nowym rokiem, pewnie co 3 osoba miała kiedyś takie postanowienie noworoczne jak systematyczne ćwiczenia. Z góry można się domyślać, ze przynajmniej połowa odpuszcza sobie po miesiącu.  Ja się nie poddałam. Jasne, były momenty, kiedy bardzo nie chciało mi się  ćwiczyć, ale przełamałam się i teraz jestem z siebie dumna. Jeszcze chce trochę zmienić w moim ciele, ale na razie zadowala mnie to, co widzę po 5 miesiącach pracy.

30.01.2015                             01.05.2015

Jak wspomniałam miałam chwile "załamania", może to, co teraz napiszę zabrzmi nieco narcystycznie, ale wtedy patrzyłam w lustro, nawet najmniejszy widzialny efekt napawał mnie optymizmem! Wiedziałam, że nie mogę tego zaprzepaścić!

Jakie ćwiczenia wykonuję?

Wystartowałam dokładnie 02.02.2015, wtedy postanowiłam wykonać wyzwanie przysiadów 

i nożyc:

Ukończyłam je! Jej, jaka byłam z siebie dumna! Myślałam, ze nie wytrwam, a tu proszę, udało się! :)

Muszę przyznać, ze efekty były zadowalające, mój brzuch stał się nieco bardziej płaski, a pupa była bardziej odstająca. Niestety należę, go tego typu ludzi, co mają wrodzone "płaskodupie", jednakże dzięki ćwiczeniom pozbyłam się go. :D

Dodatkowo wykonywałam serię brzuszków. ----> następna strona

#3

Cześć Wszystkim! :)

Dzisiaj będę dokańczać moją "historię odchudzania". 

. Na sam koniec poprzedniego wpisu napisałam, że możecie się zdziwić kiedy przeczytacie resztę... Teraz wytłumaczę, co miałam na myśli.

Wczoraj skończyłam na tym, że w okresie 1 gimnazjum i wakacji schudłam do 59kg. Jak możecie się domyślać, na tym się nie zakończyło.

Zmotywowana tym, że moje najbliższe otoczenie prawiło mi komplementy na temat tego jak wyglądam, dalej kontynuowałam ćwiczenia. Jednak coś się wtedy zmieniło... to nie były przelewki. Ćwiczyłam codziennie, do tego można powiedzieć, że zastosowałam dietę redukcyjną, oczywiście wtedy nie byłam tego świadoma, bo nie miałam zielonego pojęcia o odchudzaniu. Zaczęłam jeść mniej, to przykład mojego bilansu z jednego dnia:

• śniadanie: płatki na mleku
• obiad: ziemniaki, kotlet z piersi, surówka (porcja jak dla 7 letniego dziecka)
• przekąska: jabłko
• kolacja: twarożek+ grejpfrut 

Wiem, to mało :/ Ale wtedy się nad tym nie zastanawiałam, cieszyłam się tylko z tego, że chudłam. To poniekąd stało się moją obsesją- ważyłam się codziennie, kilka razy w tygodniu się mierzyłam.

To chore

W końcu doszło do tego, ze na wiosnę w 2 klasie gimnazjum ważyłam 47 kg!! 47! Święty boże, miałam 170 cm wzrostu i ważyłam 47 kg! Chodzący szkielet. 

Moja rodzina się o mnie martwiła, nauczyciele w szkole się martwili, znajomi też.

Nie mam zbyt dużo zdjęć z tego okresu. Nie wiem dlaczego, może to dlatego, ze podświadomie nie akceptowałam siebie..

Pamiętam, że wtedy nie miałam w sobie życia. Byłam dosłownie chodzącym trupem, ciągle chciało mi  się spać i nie miałam na nic energii. Doszło do tego, ze prawie zemdlałam w domu, przy tacie. Był przerażony... Z resztą ja też. 

Po tym incydencie postanowiłam, że muszę coś z tym zrobić. Niestety wszystko było przeciwko mnie... Nie dość, ze czułam się fatalnie, to dostałam zatrucia pokarmowego. Po tym jeszcze schudłam do 46 kg. Wtedy ledwo wstawałam z łóżka, to na prawdę okropne. Dziwne, ale nawet teraz jak o tym piszę nie jest mi łatwo, przypominam sobie wszystko: twarz mojej kochanej, zmartwionej mamy, przypominam sobie jak bardzo głupia byłam.

Po pewnym czasie udało mi się w końcu przytyć! Nie było to łatwo, ale udało się! Byłam z siebie dumna!

Na koniec 3 klasy gimnazjum ważyłam 53 kg, to niby ciągle niewiele, ale wyglądałam dużo zdrowiej i czułam się znakomicie :)

 Teraźniejsza ja jest zupełnie inna: pewna siebie, świadoma tego co i jak robi.. Odmieniona. Ale o mnie, O MNIE, w kolejnym wpisie.

Dziękuję wszystkim, którzy to czytają, to dla mnie bardzo ważne, na prawdę. Mam nadzieję, że czytając kolejny wpis, będziecie mięli kompletny obraz mnie.

Mam nadzieję, też, że swoją historią zmotywuję was do zdrowego żywienia i ćwiczeń. Ja teraz już wiem, że nie ma absolutnie nic atrakcyjnego w kościstych panienkach, wręcz przeciwnie. Jednakże należy też zachować umiar w "krągłościach" nie dla innych, tylko dla własnego zdrowia.

Komentarze mile widziane! :)

#2

Witam ponownie!

Dzisiejszy post będzie kontynuacją wczorajszego, czyli napiszę w nim o tym ja zmieniałam się od:

• czasów podstawówki
• czasów gimnazjum

Zacznijmy od początku, już w poprzednim wpisie wspominałam o tym, że byłam "pulchnym" dzieckiem. Ale jak udało mi się zmienić nawyki żywieniowe? I najważniejsze- Jak udało mi się schudnąć? Głodówka? Ćwiczenia do upadłego?

Dzisiaj się wszystkiego dowiecie :)

W szkole podstawowej nie odczuwałam tego, że jestem większa od innych, można powiedzieć, ze byłam pewna, ze jestem "normalna". Pamiętam, że czasami ktoś z rodziny mówił mi, ze jestem grubsza od mamy... Nie brałam sobie tego w ogóle do głowy, po prostu cieszyłam się życiem.

To, że zaczęłam chudnąć było niezamierzone. Pojechała z bratem i jego dziewczyną w góry. Cały dzień spędzałam na stoku, jeżdżąc na snowboardzie. Rano jadłam tylko śniadanie, potem dopiero obiado-kolację z racji tego, ze późno wracaliśmy do wynajętej kwatery. Na sam obiad pamiętam nie jadłam dużo, z racji tego,że poszliśmy do restauracji, w której absolutnie nie było nic dobrego do jedzenia dla 13 latki. 

O dziwo nie byłam wtedy głodna, w ogóle.

Wróciłam do domu zadowolona, cała posiniaczona (haha) i trochę odchudzona :o Nie powiem wam dokładnie ile schudłam, bo sama nie jestem pewna, a nie chcę wypisywać bzdur. Wiem na pewno, ze było to ponad 2 kg, nieźle, biorąc fakt, że byłam w górach tydzień.

W kolejnych tygodniach w sumie nie miałam żadnej diety, ale z perspektywy czasu widzę, że jadłam mniej, Była to bułka na śniadanie, normalny obiad i kolacja, oczywiście w między czasie coś przekąsiłam, jednak nie było to tak dużo jak jadłam wcześniej. Mój bilans z normalnego dnia przed wyjazdem wyglądał mniej więcej tak:

• śniadanie: bułka z szynką i masłem (myślicie: łał, nie jest źle)
• obiad1 (szkolny): np. zupa jarzynowa+spaghetti (myślicie: no w sumie okej, czemu narzeka?)
• obiad2 (u babci): np. zupa amino pomidorowa+ kotlet z piesi+sałata+ziemniaki(myślicie: kurde, jak 13 może tyle jeść?!)
• obiad3 (obiad domowy, jadłam go wtedy kiedy był smaczny): np. naleśniki (myślicie: to wcześniej, to nie był koniec? :O)
• kolacja: 3 parówki+ 4 kromki chleba(ze środka) z serkiem do smarowania+ ketchup(myślicie: jakim cudem ona nie pękła?!)

czasami jeszcze zjadłam jakieś słodycze lub chipsy.

W sumie nie ma się co dziwić, że byłam gruba.. Mimo, ze uprawiałam wtedy piłkę nożną i tak nie byłam w stanie spalić wszystkich pochłanianych przeze mnie kalorii.

Ale, było minęło :)

Wracając do tematu, po feriach przyjechałam odmieniona. Powoli zaczęłam chudnąć.

Po podstawówce przyszedł czas na gimnazjum. Nowi znajomi, nauczyciele, no i oczywiście miłość... Zakochałam się, nie jestem pewna, ale chyba to też miało wpływ na moją wagę. Nie miałam czasu na jedzenie, bo ciągle myślałam o nim, całe dnie, po prostu non stop. 

Jadłam mniej, do tego zaczęłam trenować siatkówkę (przerzuciłam się :D). Treningi miałam codziennie rano i czasami po południu, wracałam później do domu, więc można powiedzieć, że nie miałam tak dużo czasu na nudę i nie podjadałam. Zaczęłam biegać, na początku to nie było dużo, bo 3 km, ale zawsze jednak, na chyba 5 razach się skończyło, bo to pogoda nie taka, to źle się czuje..

 Oczywiście z mojej miłości nic nie wyszło... tylko po cichu do niego wzdychałam, no ale, to nie ważne :D

Mimo wszystko i tak schudłam, z tego co pamiętam 1 klasę gim. kończyłam z wagą już 68kg? :0

Przyszedł czas na wakacje i to jest właśnie ten przełomowy moment. 

Spędziłam ten czas bardzo aktywnie: ćwiczyłam, biegałam (tak, wróciłam do tego i się z tego powodu niezmiernie cieszę). Jak przyszłam do szkoły we wrześniu moja klasa prawie mnie nie poznała- nawet moja przyjaciółka z ławki!!

Nie jestem pewna, ale wakacje zakończyłam z wagą...59kg?

Nie miałam jakiejś szczególnej diety, po prostu ćwiczyłam i zdrowo jadłam :) 

Na dzisiaj chyba koniec, reszta jutro... 

Chyba zdziwicie się, kiedy przeczytacie resztę, naprawdę.. ja bym, była lekko  w szoku, ale to już nie spojleruję :) 

Do zobaczenia ! :)

 lipiec 2011                                 sierpień 2012

Proszę o zostawianie komentarzy, mam nadzieję, ze się podobało ;)

#1

Cześć wszystkim! :)

Na samym początku chciałabym się przedstawić i napisać, o czym ogólnie chcę pisać.

Nazywam się Ola i chodzę do liceum, tak tak, nic nadzwyczajnego, zdaję sobie z tego sprawę. Pewnie pomyślicie, że to kolejny bezsensowny blog, który będzie o wszystkim i o niczym, jednak postaram się zaciekawić was myślami, które lęgnął się w mojej głowie odnośnie sportu, tzw. bycia "fit" i wszystkim co jest z tym powiązane ;) 

_______________________________________________________

Moja historia z odchudzaniem i sportem zaczęła się już jakoś w podstawówce, więc dość wcześnie. Kiedy uczęszczałam do szkoły podstawowej byłam dość pulchna, dobra, trochę koloryzuję rzeczywistość, mówiąc wprost byłam gruba. Oczywiście nie zdawałam sobie z tego sprawy, byłam dość lubiana, zawsze uśmiechnięta, po prostu szczęśliwa. Nie zdawałam sobie sprawy jak wyglądam. W szóstej klasie mierzyłam 165 cm wzrostu i ważyłam 80 kg! 80!! To bardzo dużo, nie ma się co oszukiwać.. 

Teraz jestem w pierwszej klasie liceum, ważę około 55-60 kg i mam 172cm wzrostu. Jedak moja historia jest zawiła, ale o tym później.

Jak mi się to udało?

Motywacja, ćwiczenia, zdrowe jedzenie, więcej w następnym poście :D

Na sam koniec dadaję zdjęcie, które ilustruję moją przemianę.

2011-->2015

Jeśli was zainteresowałam, proszę o zostawianie komentarzy  :)